AHDE VEFA

AHDE VEFA

Hz.Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler ve derlerki:

-Ey halife! Bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin!

Bu söz üzerine Hz.Ömer suçlanan gence dönerek:

-Söyledikleri doğru mu? diye sorar.

Suçlanan genç der ki; ''evet doğru.'' Bu söz üzerine Hz Ömer:

-Anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.

Bunun üzerine genç anlatmaya başlar,der ki :

-Ben bulunduğum kasaba hali vakti yerinde olan bir insanım, ailemle beraber gezmeye çıktık. Kader bizi, arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Hayvanlarımın arasında çok güzel bir atım var ki; dönen bir defa daha bakıyor hayvana. Ben herne yaptımsa, atımın bu arkadaşların bahçesinden meyva koparmasına engel olamadım. Arkadaşların babası içerden hışımla çıktı ve atıma bir taş atıp oracıkta öldürdü. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım babası öldü, kaçmak istedim, fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret,dedi.

Bu söz üzerine Hz Ömer söyleyecek bir şey yok bu suçun cezası idam, madem suçunu da kabul ettin...!

Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:

-Efendim bir özrüm var, ben memleketinde zengin bir insanım, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım bu altınları. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah katında sorumlu olursunuz. Bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim. Bu üç günlük süre için de benim yerime esir olarak birini bulurum der.

Hz Ömer dayanamayarak derki:

-Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki? der,

Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar derki;

-Bu zat benim yerime kalır! O zat Amr ibni As' dan başkası değildir. Hz Ömer Amr 'a dönerek:

-Ey Amr delikanlıyı duydun! der.

O yüce sahabe:

-Evet, ben kefilim der ve genç adam serbest bırakılır.

Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur, Medine' nin ileri gelenleri Hz Ömer' e çıkarak gencin gelmeyeceğini, dolayısıyla Amr' ın idamı yerine, maktülün diyetinin verilmesini teklif ederler. Fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz derler.

Hz Ömer kendinden beklenen cevabı verir ve derki:

-Bu kefil babam olsa farketmez, cezayı infaz ederim.

Amr, tam bir teslimiyet içerisinde derki,

-Biz de sözümüzün arkasındayız.

Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür.

Hz Ömer genci görünce şaşırarak der ki;

-Evladım gelmemek, kaçmak gibi önemli bir fırsatın vardı, neden geldin.

Genç vakurla başını kaldırır ve:

-Ahde vefasızlık etti demeyesiniz diye geldim, der.

Hz Ömer başını bu defa çevirir ve Amr'a derki,

-Ey amr sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?

Amr :

-Bu kadar insanın içerisinden beni seçti, insanlık öldü dedirtmemek için kabul ettim der.

Sıra gençlere gelir derlerki,

-Biz bu davadan vazgeçiyoruz, bu sözün üzerine Hz Ömer :

-Ne oldu biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz, ne oldu da vazgeçiyorsunuz?

Gençlerin cevabı dehşetlidir :

- Merhametli insan kalmadı demeyesiniz diye.