ALMİLA

ALMİLA
Başı dik Altayları titretirdi sesiyle
Ötüken’in gizemli, sevda bakışlı kızı
Kirpikleri kalkınca şöhretli öfkesiyle
Ateşli gönüllere düşüverirdi sızı

Şimdi bozkır inliyor, gözümde tüter sıla
Türkün şanlı nişanı alnındadır ALMILA

Budunun yiğitleri koşardı ardı sıra
Savrulurdu saçları rüzgarla dalga dalga
Ayın on dördü sanki, ışıldıyor bozkıra
Selenge kadar hırçın, efsunundadır Volga

Çatıp hilal kaşını, dik gözlerini yola
Akınlardan dönmekte Kürşad’ların ALMILA

Kaldırınca başını gökten yıldız yağardı
Ay ışığı kıskanır, ürperirdi başaklar
Endamı yiğitçeydi, yüzünden düşen ar’dı
Almıla’yla coşardı, al yeleli kısraklar

Değişmedin sevdanı ne şöhrete ne pula
Binlerce yıldan beri, özlemimsin ALMILA

Saydam geceler örter şavkını pusatların
Üç kayalarda bekler, geleni Kıraç Ata
Yağmurlar yarenidir doludizgin atların
Kartallar dile gelir geceye bata bata

Kanayan bir yaranın, hatırı düştü al’a
Yorgun yıllara inat bir destandır ALMILA

Uğrular “aman” dedi, çekince hançerini
İ-Çing Katun sinsice, kahpe tuzaklar kurdu
Yarışıp kazanırken iki cihan erini
Cümle sevdalıları, yüreklerinden vurdu

Çinli Şen-King çaresiz, savruldu sağa sola
Onca yiğit içinde, PARS’ı seçti ALMILA

alıntı....

Tanrı dağı ağlıyor feryatlarda ceddiniz
Ecdadıma han olan vatanımda zillet var
Kalmadı belki ama ortada Çin Seddiniz
Yüreğinizde nefret ağzınızda çiğ et var

Düzen kötüye gebe, borçluyuz yıldan yıla
Gün şimdiki zamandır, diril artık ALMILA

Kapkaranlık bulutlar çökmüş Turan üstüne
İçin için kaynıyor ****** gölü durulmaz
Bir ses gönder ALMILA, başım gözüm üstüne
Kara Kağan baştayken, aylak aylak durulmaz

Ak başlı kartal gibi, restini çekip kula
Düşlerimden çık artık, gel ne olur ALMILA