İNSANLARIN BİR DÜNYA GÖRÜŞÜNE İHTİYACI VAR

İNSANLARIN BİR DÜNYA GÖRÜŞÜNE İHTİYACI VAR

Bu ihtiyac, o kadar kokludur ki, Islam dunyasinda "bir tefekkur tarihi" ve butun dunyada ise koskoca "bir felsefe tarihi" dogmus bulunmaktadir. Tarih ve gunumuzdeki gercekler bize gosteriyor ki, insanlar, arastirmak, dusunmek, inanmak zorundadirlar. Bu ihtiyac alem-sumuldur. Hic kimse, uzun muddet suphede, kararsizlikta, boslukta duramaz. Iyi-kotu, dogru-yanlis herkes birseylere inanir, genis veya dar herkesin bir "dunya gorusu" vardir.
Ilmi felsefeden ayri olarak varlik, bilgi ve irade problemleri uzerinde calisan, insan ve "insanotesi" uzerinde, toptan bir tefekkure ulasmak isteyen "butuncu" bir zihin cabasina "genel felsefe" diyoruz. Bugune kadar gelen "felsefe tarihi" ve Islam'da, felsefi akimlar karsisinda goruslerini ortaya koyan "ilm-i kelam", daha cok bu turden zihni calismalari yansitmaktadir.
Genel felsefe, yanliz bilgi dallarindaki gelismelerin isiginda, bir dehanin zekasi ile cagin sevisyesine uygun genel bir senteze ve sisteme ulasmaya calismaz, bir bakima "insan bilgisinin ilmini" yapmaya calisir.
Gunumuzde, ilimlerin cok fazla cesitlenmesi, ihtisas alanlarinin daralmasi bu sentezi basarmak hususunda insan zekasina buyuk guclukler getirmekle beraber, zor olsun, kolay olsun, bu isin basarilmasi konusundaki calismalar devam edecektir ve etmektedir. Cunku, bu durum, boyle bir senteze ulasma ihtiyacini azaltmak yerine daha da cogaltmis bulunmaktadir.
Insan fert ve gruplari, icten baglanacaklari ve kendilerini mutlu kilacak "bir inanc ve dunya gorusu" istemektedirler.
Butun zaman ve mekanlarin insani bu ihtiyacla kivranmaktadir. Bugunun insanini dusunmekten alakoymak icin kurulan tuzaklar, ( cilginca danslar, delice muzikler, arenaya dondurulen stadlar, kumar, fuhus ve uyusturucu madde evleri... ) herseye ragmen "dusunen ve inanan insani" henuz tamamen yikamadi, yok edemedi. "Ilmi felsefe" ile, olaylara ve varliklara, bizzat olaylarin ve varliklarin "objektif verileri" ve iliskileri ile yaklasmak, yorum yapmak ve objelerin dili ile dusunmek esas alindigi halde, "genel felsefe" ile bilgi ve varligin, insan idrakinde ve varliginda "senteze" ulasmasi ve butun varlik tezahurlerinin, belli bir sistem icinde "insanda seyredilmesi" esastir. Boyle bir tefekkur, insanin kendi varligini, butun varlik tezahurlerine "ayna yapmasi" ile dogar.
Varlik aleminde, buyuk kucuk, canli cansiz her varlik, bir radyo vericisi gibi "kendi dili ile" yayin yapar, kendi verileri ile adeta kendini anlatir. Insanoglu ise, idrakini ve zekasini bir "anten" gibi kainata germis olup bu varlik tezahurlerinden gelen verileri toplamakta, bunlari kendi diline tercume ederek yorumlamaktadir. Bu idrak ve yorumlarin sayisi da "idrak edicinin" idrak ve zekasina gore cesitlenmekte ve cogalmakta...
Bir tarafta, butun tezahurleri ile varlik, ote tarafta insanin zeka ve idraki bulunmaktadir. Kisacasi, "insan" ve "insanotesi" ikilisinden "butuncu" bir bilgi ve yoruma ulasma cabasina isterseniz "felsefe", isterseniz "tefekkur" diyebilirsiniz. Insan, kainatin ve butun varlik tezahurlerinin "gozlemcisi", insandan gayri hersey de "insanotesi"dir. Butun bunlardan sonra bilinmelidir ki "vahyin" ve "tevhid"in nurundan mahrum bir akil, boyle bir sentezi kurmada daima basarisiz kaldi.